🎯 นักสมบูรณ์แบบ
บางคนตั้งมาตรฐานกับตัวเองสูงมาก อยากให้ทุกบรรทัดของโค้ดออกมาสมบูรณ์ที่สุด ไม่มีบั๊ก ไม่มีพลาด แต่ยิ่งไล่ให้มัน “เป๊ะ” เท่าไร ก็ยิ่งรู้สึกว่ามัน “ยังไม่ดีพอ” อยู่ดี นักสมบูรณ์แบบมักวนอยู่ในลูปนี้ไม่รู้ตัว แก้แล้ว แก้อีก ซ้อมใหม่ ทำซ้ำไปเรื่อย ๆ จนบางที...งานที่ควรเสร็จ กลับค้างอยู่เพราะความกลัวว่า “มันยังไม่พร้อม”
🏆 ยอมให้มันไม่สมบูรณ์บ้างก็ได้
- ผิดพลาดได้ ไม่เป็นไร ทุกบั๊กคือบทเรียนใหม่ที่ช่วยให้เราคิดเฉียบขึ้น
- เสร็จดีกว่าสมบูรณ์แบบ ของที่เสร็จแล้ว ปรับต่อได้ แต่ของที่ไม่เสร็จ…ไม่มีวันได้เรียนรู้จากมัน
- ตั้งกรอบให้ตัวเอง ถ้าจะรีวิวโค้ด ลองตั้งเวลาไว้ เช่น “ขอแค่ 30 นาทีแล้วปล่อย”
- รีบปล่อยให้โลกเห็น! ฟีดแบ็กจริงมีค่ากว่าความสมบูรณ์แบบในหัวเรามาก
“ความสมบูรณ์แบบ คือศัตรูของสิ่งที่ดีพอ” — วอลแตร์